Biografia Binjamina Netanjahu
Premier Izraela Binjamin Netanjahu, zagorzały bojownik przeciwko terroryzmowi, objął urząd w 1996 roku, stając się najmłodszym premierem w historii kraju. Ustanowił także inny rekord, sprawując urząd dłużej niż ojciec założyciel państwa, David Ben-Gurion: od 1996 do 1999, od 2009 do 2021 i od 2022 do chwili obecnej.Netanjahu, lider partii Likud, zawsze otwarcie wyrażał swoje konserwatywne poglądy. Bibi, jak nazywają go Izraelczycy, był zarówno uwielbiany, jak i nienawidzony w kraju. Jego rodacy krytykowali go za brak wysiłków w celu rozwiązania konfliktu izraelsko-palestyńskiego, wątpliwe reformy, zbliżenie się do Rosji i dystansowanie się od USA.
Dzieciństwo i rodzina
Binjamin Netanjahu urodził się 21 października 1949 roku w Tel Awiwie. Jego ojciec, profesor historii Benzion Netanjahu, pochodził z Warszawy i pracował jako osobisty asystent Ze'ewa Żabotyńskiego, pisarza i publicysty o konserwatywnych poglądach. Prace Żabotyńskiego stały się fundamentem przekonań partii Likud, którą później polityk prowadził.
Matka Binjamina, Cila Segal, urodziła się w Petach Tikwa. Poznała przyszłego męża podczas studiów w Palestynie, a pobrali się w 1944 roku.
Przez pierwsze 15 lat swojego życia Binjamin praktycznie mieszkał między dwoma krajami, ponieważ jego ojciec uczył w USA. To właśnie w USA ukończył szkołę średnią w 1967 roku.
Służba wojskowa i edukacja
Po ukończeniu studiów wrócił do Izraela, aby służyć w Siłach Obronnych. Netanjahu dołączył do "Sayeret Matkal", specjalnej jednostki rozpoznawczej uznawanej za elitarną. Z nimi Binjamin uczestniczył w kilku operacjach prowadzonych na terytoriach zagranicznych, takich jak Liban czy Azerbejdżan. Walczył również w wojnie sześciodniowej na Bliskim Wschodzie.W 1969 roku, podczas operacji "Bulmus-4", Netanjahu ledwo uniknął utonięcia, gdy atak na łódź niemal wciągnął go pod wodę z powodu ciężkiego plecaka. Trzy lata później Binjamin został ranny podczas uwalniania samolotu z rąk terrorystów. Kilka miesięcy później zakończył służbę w stopniu kapitana.
Ukończył MIT w 1975 roku z tytułem licencjata w dziedzinie architektury. Rok później zdobył także tytuł magistra zarządzania. Następnie Binjamin kontynuował studia politologiczne na Harvardzie. Finansował swoje studia, podejmując skromną pracę w firmie konsultingowej w Bostonie.
Pierwsze Kroki w Polityce
W 1977 roku Netanjahu wrócił do Izraela. Początkowo zarabiał na życie jako szef marketingu w firmie meblarskiej. Jednak zawsze pociągała go działalność publiczna i polityczna.Będąc synem i wnukiem osób o wyraźnym talencie literackim, Binjamin również posiadał dar pisania. Pisał artykuły dla światowej sławy publikacji, takich jak "The Washington Post," "Time," "The New York Times," "Le Monde" i innych. Założył także "Jonathan Netanjahu Anti-Terror Institute," gdzie zaczął organizować konferencje tematyczne na całym świecie.
Przez dwa lata pełnił funkcję konsula generalnego Izraela w USA, po czym został ambasadorem kraju przy ONZ. Pełnił tę funkcję do 1988 roku, pracując nad archiwami ujawniającymi sympatie nazistowskie byłego sekretarza generalnego ONZ Kurta Waldheima. Już wtedy Netanjahu ustanowił się jako znakomity mówca.
Pierwsza kadencja jako premier
W 1988 roku Binjamin Netanjahu postanowił wrócić do Izraela, aby rozpocząć swoją karierę polityczną. Został członkiem Knesetu (izraelskiego parlamentu) z ramienia konserwatywnej partii "Likud" i został mianowany zastępcą ministra spraw zagranicznych.Cztery lata później lider partii, Yitzhak Shamir, zrezygnował. Netanjahu zdołał zająć jego miejsce, stając się liderem opozycji w Knesecie. Pod jego przywództwem partia Likud konsekwentnie sprzeciwiała się arabskim aktom terroru i wycofaniu wojsk ze Strefy Gazy.
Jednak jego partia Likud nie zdobyła większości w parlamencie. Dlatego przez całą swoją pierwszą kadencję Netanjahu musiał współpracować z deputowanymi, których poglądy różniły się od jego własnych.
Oprócz zajmowania się długoletnimi konfliktami między Arabami a Izraelczykami, Netanjahu dążył do wzmocnienia gospodarki kraju. Skupił się na sektorze wysokich technologii i promowaniu wolnej przedsiębiorczości.
Jednak niektóre z jego decyzji spotkały się z publiczną krytyką. Nieudana próba zamachu przeprowadzona przez Mossad na terrorystę Khaleda Mashala w 1997 roku pogorszyła stosunki Izraela z Jordanią. Netanjahu i jego polityczni współpracownicy musieli osobiście zająć się powstałym konfliktem.
W rezultacie, w 1999 roku odbyły się przedterminowe wybory na premiera, a Netanjahu przegrał z Ehudem Barakiem.
Dalsza kariera polityczna
Po nieudanych wyborach Binjamin Netanjahu zrobił przerwę od polityki i podróżował po świecie, wygłaszając wykłady jako konsultant ds. biznesu high-tech. W 2001 roku Ehud Barak zrezygnował ze stanowiska premiera. Jednak Netanjahu postanowił nie uczestniczyć w wyborach i nawet odmówił szansy na objęcie przywództwa w partii "Likud".Ariel Sharon został nowym premierem. W 2002 roku mianował Netanjahu ministrem spraw zagranicznych, a rok później ministrem finansów. W tej roli Netanjahu skoncentrował się na cięciu wydatków państwowych, reformie systemu emerytalnego i obniżeniu podatków.
Po kolejnych trzech latach odbyły się wybory parlamentarne. "Likud" zajął drugie miejsce, przegrywając z młodą liberalną partią "Kadima". Jednak jej liderka, Tzipi Livni, nie zdołała uzyskać poparcia członków Knesetu, więc prezydent Izraela Shimon Peres powierzył zadanie utworzenia rządu Netanjahu. Zgromadził on największy gabinet z 39 ministrami.
W tym czasie Hillary Clinton, sekretarz stanu w administracji Baracka Obamy, odwiedziła Izrael. Opowiadała się za utworzeniem państwa palestyńskiego, czemu sprzeciwiali się Netanjahu i jego koalicja.
Powrót na stanowisko premiera
W 2009 roku Binjamin Netanjahu ponownie objął urząd premiera kraju. W tym czasie prezydent USA Barack Obama zażądał, aby rząd Izraela rozwiązał wszystkie konflikty z Arabami w ciągu dwóch lat. Plan Netanjahu zakładał znaczne ograniczenie praw Palestyńczyków i ich całkowitą demilitaryzację.Polityk zamierzał uznać niepodległe państwo palestyńskie tylko wtedy, gdy Arabowie uznają Izrael za narodowy dom narodu żydowskiego. W efekcie relacje między dwoma narodami tylko się pogorszyły.
W 2012 roku Netanjahu został ponownie wybrany na premiera. Dwa lata później zainicjował operację wojskową w Strefie Gazy w odpowiedzi na ataki rakietowe na Izrael. To napięło relacje między premierem a administracją Obamy.
Jego rosnąca bliskość z Rosją również budziła obawy. Binjamin często odbywał wspólne spotkania z Władimirem Putinem, omawiając wspólne działania przeciwko międzynarodowemu terroryzmowi.
W 2019 roku, wraz z początkiem nowego kryzysu politycznego w Izraelu, który trwał trzy lata, Kneset został rozwiązany. W wyborach partia "Likud" zdobyła większość. Jednak Netanjahu nie zdołał utworzyć koalicji żadnym z dwóch razy. Przedterminowe wybory odbyły się w 2020 roku, a Binjamin powrócił na stanowisko premiera.
Do 2021 roku podpisano cztery znaczące porozumienia, "Porozumienia Abrahamowe", które miały na celu normalizację stosunków między Izraelem a krajami muzułmańskimi, takimi jak Bahrajn, Maroko, Sudan i ZEA. Premier osobiście popierał te porozumienia.
Pierwsza połowa nowej kadencji okazała się burzliwa dla Netanjahu. Jego reforma sądownictwa spotkała się z ostrą krytyką publiczną. Przeciwnicy twierdzili, że jego pomysły naruszały prawa pracowników, zasady demokracji i niszczyły międzynarodowy wizerunek Izraela. W marcu w dużych miastach odbyły się protesty.
Sprawy karne przeciwko Netanjahu
Pierwsze zarzuty wobec Binjamina Netanjahu pojawiły się w izraelskiej prasie już w 1999 roku. Na podstawie tych skandalicznych artykułów policja podejrzewała polityka o korupcję i nadużycie zaufania. Jednak sprawa ta wówczas nigdy nie trafiła do sądu.Jednak w 2020 roku rozpoczął się duży proces, dotyczący kilku spraw przeciwko premierowi. Na przykład "Sprawa 1000" dotyczyła drogich prezentów, które Netanjahu rzekomo otrzymywał od zamożnych znajomych w zamian za pewne przysługi. Według śledztwa, w zamian za prezenty polityk wspierał interesy hollywoodzkiego producenta Arnona Milchana.
Wreszcie, najpoważniejsze podejrzenia – o przyjmowanie łapówek – pojawiły się w "Sprawie 4000". Netanjahu został oskarżony o lobbing na rzecz fuzji firm telekomunikacyjnych i promowanie korzystnego relacjonowania jego działań na stronie internetowej Walla!
Sam Netanjahu zaprzecza wszystkim stawianym mu zarzutom. Przesłuchania w tych sprawach nadal trwają.
Życie osobiste Binjamina Netanjahu
Pierwszą żoną Binjamina Netanjahu była chemiczka Miriam Weizman. Para poznała się w Izraelu, po czym Miriam dołączyła do Netanjahu w USA. Pobrali się w 1974 roku i w 1978 roku urodziła im się córka Noa. Jednak ich małżeństwo szybko się zakończyło.
Charyzmatyczny polityk nie pozostawał długo samotny. W 1991 roku poślubił Sarę Ben-Artzi, byłą stewardesę, która później zdobyła tytuł magistra psychologii. Sara wkrótce urodziła syna, Yaira, a trzy lata później kolejnego chłopca, Avnera.
Latem 2023 roku, w czasie protestów w Izraelu przeciwko reformie sądownictwa zainicjowanej przez Binjamina, sam premier trafił do szpitala. Początkowo lekarze zgłaszali odwodnienie, ale później okazało się, że ma problemy z sercem. Specjaliści medyczni zainstalowali Netanjahu rozrusznik serca, a operacja zakończyła się sukcesem.
Binjamin Netanjahu Teraz
7 października bojownicy HAMAS rozpoczęli atak na Izrael. Ich działania zaskoczyły zarówno armię, jak i ludność cywilną. Izraelczycy pokładali zaufanie w sile swojej krajowej wywiadowczej i niezawodności słynnego systemu obrony przeciwrakietowej "Żelazna Kopuła".Jednak w początkowych godzinach konfliktu zbrojnego mieszkańcy terenów graniczących z Palestyną musieli samodzielnie odpierać atakujących, bez wsparcia armii lub policji. To spowodowało bezprecedensową falę krytyki skierowaną do Netanjahu.
Dzień po ataku premier ogłosił ofensywną operację na Strefę Gazy i oficjalnie ogłosił stan "alef 40", co w praktyce oznaczało stan wojny. Siły Obronne Izraela ogłosiły następnie rozpoczęcie operacji "Żelazne Miecze".
Ponadto, niektórzy eksperci uważają, że polityka rządu, taka jak dyplomatyczna bezczynność i budowa osiedli na terytoriach arabskich, skłoniła Palestyńczyków do podjęcia agresywnych działań.
Do 11 października Izrael ustanowił rząd nadzwyczajny, który obejmował Netanjahu. Oczekiwano, że organ ten będzie podejmować decyzje lub uchwalać ustawy wyłącznie związane z prowadzeniem wojny.
Zoomboola
