Gérard Depardieu biografia, wysokość, wiek, zarzuty gwałtu, żona i dzieci 2024

Biografia Gérarda Depardieu

Gérard Depardieu to francuska gwiazda filmowa. Jak to się stało, że ledwo piśmienny chłopak z prowincji, jąkający się milczek o dzikim wyglądzie, stał się symbolem francuskiego kina, zdobywając liczne nagrody i wyróżnienia oraz tytuł Kawalera Legii Honorowej? Jako dziecko marzył o zostaniu rzeźnikiem, ale los dał mu szczęśliwy traf, a Depardieu wydawał się zyskać szczęśliwą młodość, której nigdy nie miał. Nie tylko pokonał swoje dolegliwości, ale także zagrał w ponad dwustu znakomitych rolach na scenie i w filmie.

Dzieciństwo i Rodzina

Gérard Xavier Marcel urodził się zimą 1948 roku jako syn René Maxime'a Lionela Depardieu i Alice Jeanne Joséphy Mariller. Jego rodzice poznali się, gdy Dédé (pseudonim ojca) przeprowadził się ze wsi do Châteauroux, gdzie nauczył się zawodu dekarza i zaczął naprawiać dachy miejskich budynków.

Gérard Depardieu jako dziecko (z bratem i siostrą)

Lillette, jak nazywali matkę Gérarda bliscy, była córką pilota wojennego, który po wojnie został instruktorem lotów i pracował na lotnisku, gdzie później powstała baza NATO.

W 1944 roku Châteauroux było pod niemiecką okupacją, co nie przeszkodziło Dédé i Lillette w pójściu do ratusza i wzięciu ślubu. Rok później urodziło się ich pierwsze dziecko, Alain, a w 1947 roku dziewczynka o imieniu Hélène. Zarobki René nie wystarczały. Rodzina żyła na skraju ubóstwa i otrzymywała zasiłki socjalne. Kiedy Lillette dowiedziała się, że jest ponownie w ciąży, bezskutecznie próbowała przerwać ciążę za pomocą drutu do robótek. Gérard później przyznał, że czasami budząc się w środku nocy, dotykał swojej głowy, by upewnić się, że nie ma blizn.

Gérard Depardieu z fotografią swoich rodziców

Wkrótce dekarze przestali być potrzebni w okolicy, a René zaczął pić. Stopniowo tracił swoje umiejętności, został robotnikiem, a potem sprzątaczem w fabryce. Coraz częściej opuszczał dom, aby upić się w pobliskiej tawernie, podczas gdy ich matka zostawała z dziećmi. Z biegiem lat rodzina powiększyła się do sześciu dzieci: siostry Gérarda Catherine i jego dwóch młodszych braci, Francka i Érica. Gérard był obecny przy ich narodzinach w domu.

Już i tak chłodne nastawienie rodziców do dzieci stało się niemalże obojętne. Atmosfera w domu miała przygnębiający wpływ na Gérarda, powodując, że jąkał się nawet przy najkrótszych zdaniach. Czując się niedostosowany, chłopiec wolał porozumiewać się gestami lub westchnieniami. Z wiekiem spędzał większość czasu z rówieśnikami w bazie NATO niedaleko miasta. Znacznie później, w jednej ze swoich książek, Depardieu napisał:

Musicie zrozumieć, że dzieciństwo spędzone w Châteauroux nie jest fikcją mającą dodać dramatyzmu mojej biografii. To był mój świat i tak pozostaje: ulica, pijacy, przestępcy, którzy, jeśli mieli szczęście, wracali do miasta po odbyciu kary. Nadal należę do wielkiej ulicznej rodziny. Trudno się od niej oderwać; trzyma cię mocno i jest najlepszą częścią ciebie. Byłem szczęśliwy z moją bandą, z żołnierzami NATO, z prostytutkami, które im służyły. To nie był świat zatwardziałych złoczyńców i bandytów. Ale to był inny świat.

Młodość

W 1962 roku Depardieu zakończył swoją podstawową edukację i od razu poszedł do miejskiej drukarni, gdzie zatrudnił się jako drukarz. W wolnym czasie uprawiał boks. Nie brał udziału w poważnych sparingach, zwłaszcza po tym, jak dostał cios w nos. Przeciwnik złamał mu nos, a jego groźny wygląd sprawił, że zyskał popularność wśród przyjaciół i odnosił zwycięstwa w wielu barowych bójkach. Jak wcześniej, często odwiedzał amerykańską bazę, ale teraz z motywem zysku: kupował tam papierosy, whisky, dżinsy i koszule, które sprzedawał w mieście za dwukrotnie wyższą cenę.

Taką działalność nazywano "przemytem" w policyjnym żargonie, więc młody człowiek często trafiał na komisariat. Za uczestnictwo w bójkach między rywalizującymi młodzieżowymi gangami, kradzieże samochodów i drobne kradzieże, Gerard często był zabierany furgonetką, ale ponieważ był jeszcze nieletni, oddawano go matce z ostrzeżeniem, że skończy źle przy takim zachowaniu. Gdy skończył 16 lat, nawet prośby Lillete nie pomogły: za kolejne wykroczenie Depardieu spędził trzy tygodnie w celi więziennej.

Poza tym nastolatek często uciekał z domu i autostopem przemierzał kraj, docierając nawet nad Morze Śródziemne, gdzie pracował na plażach. Trwało to do 1964 roku, kiedy Gerard trafił do szpitala w niemal komatycznym stanie. Pachniał alkoholem tak mocno, że zapach był przytłaczający. Praktycznie "przywrócono go do życia." Lekarz ostrzegł: jeszcze jedno takie pijaństwo, a nie będzie w stanie nic zrobić. To wtedy Depardieu po raz pierwszy pomyślał o zmianie swojego życia.

Pewnego dnia na dworcu spotkał swojego kolegę z klasy, Michela Pilorge'a, który zaproponował wyjazd do Paryża, aby zapisać się do szkoły teatralnej. Przypominając sobie swoje "role" z żandarmerią i na francuskich drogach, gdzie udawał niewidomego, niemego lub "grał głupka," Gerard nagle zdecydował: jedziemy. Jego starszy brat Alain już studiował w Instytucie Architektury w Paryżu, ale nie mógł go przyjąć. Depardieu skorzystał z zaproszenia Michela, który obiecał, że jego studenccy bracia ich przyjmą — uda się zmieścić cztery osoby.

Jesienią 1965 roku prowincjonalni chłopcy zostali ciepło przyjęci na dworcu Austerlitz, a cała grupa udała się do mieszkania na ulicy Glacière 54. Następnego dnia młodzi mężczyźni udali się do Studia Teatralnego Dullina w Narodowym Teatrze Ludowym, gdzie dzieci zamożnych rodziców uczęszczały na płatne zajęcia.

Gerard, który nie miał ani grosza, od razu zwrócił uwagę profesora Luciena Arnauda. Ale kiedy poproszono go o recytację wiersza, tylko wzruszył ramionami. Więc profesor poprosił Depardieu, aby pokazał scenę z życia, i tutaj młody mężczyzna się wyróżnił. W przeciwieństwie do innych kandydatów, był swobodny i pełen emocji. Jako wyjątek pozwolono temu prowincjonalnemu talentowi studiować w szkole teatralnej za darmo.

Gerard zrozumiał, że brakuje mu wykształcenia w porównaniu z innymi. Z niewykorzystanym młodzieńczym zapałem, zaczął czytać książki, oglądać filmy i chodzić do teatrów. Aby zarobić na życie, chodził na stację rozładowywać wagony, a jego starszy brat i przyjaciel z Chateauroux, który posiadał bar, trochę mu pomagali.

Po pewnym czasie, na rekomendację rodaka Michela Arriyo, Depardieu dołączył do kursów Jeana-Laurenta Cocheta, gdzie musiał przestrzegać surowej dyscypliny: pilnie uczęszczać na zajęcia, zapamiętywać długie teksty i chodzić na próby. Gerardowi udało się również tutaj studiować za darmo, pełniąc rolę asystenta reżysera.

Po przyjeździe do Paryża, Depardieu przeszedł transformację

Wkrótce Cochet również zaczął wyróżniać młodego człowieka spośród innych studentów. Opłacił sesje Gerarda z psychologiem Alfredem Tomatisem i polecił swojej asystentce, Odette Laure, nauczyć studenta technik ruchowych. W ciągu roku Depardieu był nie do poznania. Został nawet zaproponowany do roli w krótkometrażowym filmie Rogera Linara "The Beatnik and the Snob," gdzie zagrał główną rolę.

Debiut był udany, a Depardieu został zaproszony do kontynuowania aktorstwa. Po ukończeniu kursów zaczął występować w amatorskim teatrze w Café de la Gare. To tutaj spotkał reżysera Bertranda Bliera, co zapoczątkowało wzlot Gerarda jako aktora.

Początek: "Going Places"

Blier planował zaadaptować swoją powieść "Going Places", ale przez długi czas miał trudności ze znalezieniem odpowiednich aktorów. Przesłuchał 50-60 osób do wszystkich ról, ale żadna nie pasowała idealnie do głównych bohaterów. Dopiero odwiedzając Café de la Gare, Bertrand od razu zobaczył swojego Pierrota w Patricku Dewaere.

Spotykając Depardieu, reżyser początkowo pomyślał, że jest on "zbyt rustykalny" do roli drugiego głównego bohatera, Jean-Claude'a. Ale Gérard nie zamierzał się łatwo poddać. Aby udowodnić producentom, że jest właściwym wyborem, zaczął pojawiać się w ich biurze w różnych kostiumach i zaczął zachowywać się jak postać z filmu w prawdziwym życiu: wywołując sceny w restauracjach, wdając się w bójki, a nawet stając przed sądem za jedną z nich. W rezultacie Blier zdecydował, że w filmie wystąpią Depardieu, Dewaere i Miou-Miou.

Patrick Dewaere i Gérard Depardieu w filmie 'Going Places'

Powieść, którą napisał, była uważana za rewolucyjną we Francji, fascynując całą postępową młodzież, ale także wywołując nieustający gniew ludzi świętoszkowatych. Należy zauważyć, że tłumaczenie tytułu "Les Valseuses" jest niedokładne, ponieważ to francuski slang (bardziej precyzyjne tłumaczenie to "dranie"). Reżyser postanowił uczynić film "celową agresją wobec widowni", aby ją wstrząsnąć, a nie uśpić.

I udało mu się, dzięki genialnym występom aktorów. Postacie filmowe, zarówno naturalne w swojej ignorancji i niegrzeczności, jak i szlachetne w emocjonalnych wybuchach, dokładnie oddały ducha wolności końca lat sześćdziesiątych, znanego jako rewolucja seksualna. Depardieu, którego postać nosi imię Jean-Claude, używał slangu tak rozbrajająco, że wywoływał aprobatę i śmiech oraz aplauz młodej publiczności. Gérard opisał swoją pracę nad filmem i swoją postać następująco:

To wspaniała rola. Natychmiast wszedłem w nią całkowicie, grając faceta, który w ogóle nie chce żyć nudnym życiem. Chce doświadczyć jak najwięcej emocji i żyć na pełnych obrotach. Ale aby zaspokoić takie pragnienie, musi łamać prawa i społeczne tabu. Kradzieże samochodów, rabunki – wszystkie te dzikie czyny popełnia, aby uciec przed nudą i monotonią oraz poczuć pełnię życia.

Film wywołał niespotykane poruszenie. Nazwano go najbardziej skandalicznym filmem 1974 roku i jednocześnie "najbardziej oszałamiającym". Depardieu stał się niemal narodowym bohaterem wśród młodzieży i bardzo poszukiwanym aktorem.

Ale sława miała swoją ciemną stronę: było mu bardzo trudno, gdy był zasypywany ofertami zagrania kolejnego "uroczego łajdaka", czego nie chciał być zaszufladkowany. Jednak, jak sam aktor kiedyś zauważył, musiał się z tym "zmierzyć": Depardieu zagrał wiele negatywnych ról, takich jak lekarz w "Seven Deaths by Prescription", szubrawy arystokrata w "Sugar" i Morel trener w "The Dogs".

Niemniej jednak jego filmografia obejmuje także inne jasne i wielowymiarowe role, ukazujące psychologiczną głębię i dramatyczny talent Gérarda.

Najważniejsze momenty kariery

Depardieu jest jednym z niewielu francuskich aktorów, którzy zdołali zdobyć popularność najpierw we Włoszech, a potem w Hollywood. Na przykład Bernardo Bertolucci obsadził Depardieu w roli Olmo Dalcò w pięciogodzinnej epickiej dramie "1900" (1976). Jego współgwiazdami byli Robert De Niro, Burt Lancaster i Donald Sutherland.

W dramacie "The Last Metro" (1980) zagrał aktora Bernarda Grangera, a jego ekranową miłość Marion Steiner zagrała Catherine Deneuve. Za tę rolę Depardieu otrzymał swoją pierwszą nagrodę César.

Gérard Depardieu i Catherine Deneuve w 'The Last Metro'

Aktor był również niezrównany w komedii, co doceniła publiczność, ciesząc się jego występami w takich filmach jak "ComDads," "Knock on Wood" i "The Fugitives." Jego współpraca z Pierre'em Richardem przyniosła Gérardowi nową światową popularność. Aktorzy wystąpili razem w pięciu filmach fabularnych i jednym filmie krótkometrażowym.

Pierre Richard i Gérard Depardieu w 'La Chèvre'

Kolejnym kamieniem milowym w błyskotliwej karierze aktorskiej Depardieu był film Jean-Paula Rappeneau "Cyrano de Bergerac" (1990), w którym był niezrównany jako główny bohater. Ta rola przyniosła mu nominację do Oscara, kolejną nagrodę César i nagrodę dla najlepszego aktora na Festiwalu Filmowym w Cannes.

Gérard Depardieu jako Cyrano de Bergerac

Po "Cyrano" Gérard został zaproszony do zagrania głównych ról w hollywoodzkich filmach, takich jak "Green Card" (z Andie MacDowell), "My Father the Hero" (z Christianem Clavierem) i "102 Dalmatians" (z Glenn Close). Depardieu był niezwykle zabawny w bajkowej sadze o Asterixie i Obelixie. W 1997 roku otrzymał Złotego Lwa na Festiwalu Filmowym w Wenecji za wkład w światowe kino.

Lata 2000 zaczęły się dla Gérarda od kręcenia filmów w Rosji. Zagrał Bernarda w dramacie Vladimira Menshova "Envy of the Gods" (2000). Aktor często wyrażał swoją miłość do rosyjskich klasyków. Oprócz roli Grigorija Rasputina ("Rasputin," 2013) i Józefa Stalina ("The Kremlin, 2016"), wystąpił w dramacie "Victor," grając główną rolę byłego gangstera i złodzieja dzieł sztuki, Victora Lamberta.

W 2013 roku został nawet obywatelem Rosji. Ten krok został doceniony nie tylko przez rosyjskiego prezydenta Władimira Putina, ale także przez prezydenta Czeczenii, Ramzana Kadyrowa, który podarował Depardieu pięciopokojowe mieszkanie w centrum Groznego.

Rosyjskie Obywatelstwo

W grudniu 2012 roku Gérard Depardieu przeniósł się do Belgii, by uniknąć płacenia podatku od luksusu. Wkrótce potem zrezygnował z francuskiego obywatelstwa. Depardieu powiedział: "Jestem obywatelem świata, nie Francji."

W styczniu 2013 roku prezydent Rosji Władimir Putin nadał Gérardowi rosyjskie obywatelstwo. Depardieu wyjaśnił swoje pragnienie uzyskania rosyjskiego obywatelstwa następująco: Po otrzymaniu rosyjskiego paszportu Gérard odwiedził Mordowię, gdzie zaproponowano mu stanowisko regionalnego ministra kultury oraz wybór między mieszkaniem a prywatnym domem. Ostatecznie aktor zarejestrował się w mieście Sarańsk, na ulicy Demokratycznej.

Życie osobiste Gérarda Depardieu

W młodości, począwszy od 10 roku życia, Gérard, który wyglądał na starszego niż był, świadczył usługi seksualne dla mężczyzn, co szczerze opisał w swojej autobiografii "Tak to się stało." Pisał również o okradaniu uczestników protestów studenckich w 1968 roku i pomaganiu dorosłym w rabowaniu grobów, aby zdobywać buty i kosztowności od zmarłych.

W wieku 20 lat we mnie szalał złodziej. Okradałem niektórych klientów. Biłem ich i zabierałem wszystkie ich pieniądze.

Pomimo burzliwej przeszłości i prowokacyjnych ról filmowych, Gérard przez długi czas był wzorowym mężem rodziny. Miał dwadzieścia lat, kiedy poznał dziewczynę z arystokratycznej rodziny w Grenoble, Élisabeth Guignot, podczas kursu u Coche. W tym czasie była zaręczona z artystą. Jednak Depardieu, z całą gorliwością i niezdarnością prostaczka, zaczął zalecać się do Élisabeth. Dużo później powie, że ich spotkanie było "spotkaniem dwóch przeciwstawnych światów."

Dziewczyna bała się tego niewykształconego olbrzyma, ale dostrzegała jego talent. Élisabeth przyznała, że najbardziej przerażała ją nie różnica społeczna czy kulturowa, które początkowo ich dzieliły, ale to, że była o sześć lat starsza od Gérarda. Jednak ten dwudziestolatek przyciągał ją jak magnes. Od razu powiedział Élisabeth, że zamierza się z nią ożenić i mieć dzieci. Żaden z jej adoratorów nie mógł się równać ze szczerym i kochającym Depardieu.

Zerwała z artystą, a w 1970 roku poślubiła przyszłą światową gwiazdę filmową. Rok później urodził się ich pierworodny Guillaume (zmarł na zapalenie płuc w 2008 roku), a dwa lata później ich córka Julie.

W 1988 roku Depardieu napisał w swojej książce, że będzie kochał Élisabeth przez całe życie. Jednak zaledwie cztery lata później jego żona dowiedziała się, że czarnoskóra modelka i aktorka Karine Silla urodziła córkę o imieniu Roxane ze swoim mężem. Élisabeth i Gérard się rozstali, a ich dzieci na jakiś czas się od niego oddaliły. W 1996 roku Guignot złożyła pozew o rozwód.

Gérard Depardieu, Karine Silla i ich córka Roxane

Karine udało się na krótko zatrzymać uwagę swojego kochanka. Rok po kręceniu "Too Beautiful for You" Depardieu opuścił ją dla aktorki Carole Bouquet, którą poznał w 1979 roku podczas kręcenia "Cold Buffet" i z którą utrzymywał kontakt. Ich romans rozpoczął się w 1994 roku, podczas kręcenia filmu Depardieu w Hollywood. Rozstali się w 2005 roku, nie podając powodów. W jednym z wywiadów aktor wspomniał, że Carole byłaby idealną kobietą, gdyby nie jej zazdrość...

Ponadto, w 2006 roku, aktor uznał chłopca o imieniu Jean, syna Hélène Bizot, córki znanego buddyjskiego Khmeru, za swojego syna. Ich romans był krótki, podczas fascynacji Gérarda buddyzmem.

Gérard Depardieu Teraz

W 2021 roku aktor zmagał się głównie z ograniczeniami związanymi z pandemią COVID-19. Jako samozwańczy obywatel świata uwielbia swobodnie podróżować z kraju do kraju. Jednak Depardieu nie siedział bezczynnie. Wraz ze swoim przyjacielem Mathieu Sapinem (reżyserem i projektantem) rozpoczął tworzenie animowanego serialu dla dorosłych o roboczym tytule "Depardieu seul le sait" ("Tylko Depardieu wie!"). Według francuskich publikacji realizacją zajmie się centrum produkcyjne Toon Factory.

Ponadto aktor jest zaangażowany w nowy projekt Artaka Igityana zatytułowany "Anatolian Story," gdzie zagra rolę prawnika Blumenthala.

Oskarżenia o gwałt

W 1978 roku Depardieu przyznał w wywiadzie, że wielokrotnie dopuszczał się przemocy seksualnej w młodości, zaczynając od dziewiątego roku życia. Kiedy zapytano go, ile razy zgwałcił kobiety, aktor powiedział:

Zbyt wiele, by policzyć... Nie było w tym nic złego. Dziewczyny chciały być zgwałcone. To znaczy, gwałt nie istnieje. To sytuacja, w której chcą się znaleźć.

W 1991 roku ta historia ponownie pojawiła się w artykule w magazynie Time. Biuro prasowe Depardieu stwierdziło, że publikacja błędnie przetłumaczyła słowa aktora, twierdząc, że miał na myśli, iż był świadkiem gwałtów.

W 2018 roku aktorka Charlotte Arnould, córka bliskiego przyjaciela Depardieu, twierdziła, że Depardieu zgwałcił ją dwukrotnie: 7 i 13 sierpnia 2018 roku. Rozpoczęto śledztwo, ale nie znaleziono dowodów i sprawę zamknięto po 9 miesiącach. Ofiara złożyła kolejną skargę, a w październiku 2020 roku sprawa została ponownie otwarta, a aktor znalazł się pod śledztwem.

W prasie zaczęły pojawiać się wyznania innych ofiar. Do kwietnia 2023 roku było ich 13, i dopiero wtedy Depardieu skomentował oskarżenia, publikując list otwarty w satyrycznym magazynie FigaroVox. Twierdził, że jest zbyt dobrze wychowany, by obrażać kobietę, a jego kontakt seksualny z Arnould był konsensualny:

Kobieta przyszła do mojego domu po raz pierwszy, lekko weszła do mojego pokoju z własnej woli. Teraz twierdzi, że została tam zgwałcona. Wróciła drugi raz. Nigdy nie było między nami żadnego przymusu, przemocy ani protestu.

Pod koniec 2023 roku inna kobieta, dziennikarka Ruth Basa, oskarżyła Depardieu o molestowanie. W 1995 roku, gdy 23-latka przeprowadzała wywiad z aktorem, pod wpływem alkoholu dotykał jej pod ubraniem, całował, a następnie zgwałcił.

W grudniu 2023 roku Emmanuelle Debever, jedna z kobiet, które oskarżyły Depardieu o molestowanie (twierdziła, że aktor molestował ją podczas wspólnych zdjęć w 1982 roku), popełniła samobójstwo w dniu premiery dokumentu "Depardieu: The Fall of the Ogre," który szczegółowo opisywał epizody nieprzyzwoitego zachowania aktora. Twórcy filmu przeprowadzili wywiady z czterema kobietami, które oskarżyły Depardieu o molestowanie.

Po premierze członkowie francuskiego przemysłu filmowego, w tym Sophie Marceau, Muriel Robin i Swann Arlaud, oświadczyli, że nie będą już pracować z aktorem Gérardem Depardieu. Jednak wielu kolegów aktora, takich jak Pierre Richard, broniło go, nazywając oskarżenia "polowaniem na czarownice".

29 kwietnia 2024 roku policja zatrzymała Gérarda Depardieu. Został zabrany na komisariat na przesłuchanie. „Gérard Depardieu został wezwany w poniedziałek rano i zatrzymany pod zarzutem przemocy seksualnej,” donosiło kilka francuskich publikacji. Podano, że Depardieu grozi do 15 lat więzienia. Aktor został wkrótce zwolniony, ale w sierpniu tego roku prokuratura paryska postawiła zarzuty i zażądała skierowania sprawy do sądu.