Biografia Marlona Brando
Marlon Brando był znanym aktorem Hollywood, dwukrotnie nagrodzonym Oscarami i Złotymi Globami. Odniósł ogromny sukces po zagraniu Stanleya Kowalskiego w adaptacji filmowej "A Streetcar Named Desire". Chociaż później przyznał, że nienawidzi tej postaci, obawiając się skojarzenia z tym brutalnym typem, cień antybohatera towarzyszył mu przez całą karierę, przejawiając się w różnych rolach, które grał w kinie.
Dzieciństwo, Młodość, Rodzina
Marlon urodził się wiosną 1924 roku jako syn Dorothy Pennebaker i Marlona Brando Sr. Jako dziecko nazywano go Bud. Jego matka była aktorką i występowała na scenie teatru w Omaha, w małym miasteczku w Nebrasce. Utrzymywała przyjazne relacje z przyszłą światową gwiazdą, aktorem Henrym Fondą.
Bud miał sześć lat, jego siostry jedenaście i osiem, gdy cała rodzina przeniosła się do Evanston, miasteczka niedaleko Chicago. Zaczynała się Wielka Depresja. Brando Sr. otrzymał propozycję stanowiska kierownika sprzedaży w korporacji produkującej wapń, co było dobrym sposobem na ucieczkę od niepowodzenia w biznesie. Dody była stanowczo przeciwna przeprowadzce, ponieważ w Evanston nie było teatru, ale nie odważyła się sprzeciwić mężowi. Zaczęła pić jeszcze więcej, a o dzieci dbała młoda pokojówka o imieniu Ermi, do której Bud bardzo się przywiązał.We wczesnym dzieciństwie miałem normalny dom: ojca, matkę i dwie siostry, Frances i Jocelyn. Uwielbiałem moją matkę, jej urodę, urok i lekkość. Jednak to nie trwało długo. Matka zaczęła znikać z domu. Pewnego dnia wróciła do domu pijana, zawołała koty do sypialni i dała im walerianę. Kiedy się upiły i leżały wokół niej, zasnęła z błogim wyrazem twarzy, jakby była wśród swoich najlepszych przyjaciół.
Wkrótce Dody zabrała dzieci i wyprowadziła się od despotycznego męża do domu matki w Santa Ana, mieście w Kalifornii. Wciąż piła, ale skupiła się na edukacji córek: Frances zaczęła poważnie interesować się malarstwem, a Jocelyn postanowiła pójść w ślady matki i występować na scenie. Bud, teraz nastolatek, znów czuł się boleśnie zaniedbany. Zaczął się buntować i nieustannie ścierał się z nauczycielami i rówieśnikami w szkole (choć wyróżniał się w sporcie).
Tymczasem Brando Sr. przywrócił rodzinę i przeniósł ich do małej wioski w Illinois, gdzie osiedlili się w dużym domu zapewnionym przez farmę, która zatrudniła go na stanowisku kierownika. Bud zainteresował się muzyką i grał na perkusji w amatorskim zespole. W szkole działał klub teatralny, w którym chętnie grał czarne charaktery. Nie potrafił jednak grać ról romantycznych czy komediowych, więc wkrótce zrezygnował i zaczął czytać wiele książek, które miała jego matka.
Jak wielu w tamtym czasie, Brando słuchał słuchowisk radiowych i próbował naśladować głosy aktorów. Potem zaczął parodiować otaczających go ludzi i zachowywać się coraz bardziej arogancko wobec przyjaciół i nauczycieli, co prowadziło do częstych kar.
Następnie nauczyciel napisał entuzjastyczny list do rodziców Marlona, przekonując ich, że ich syn ma niezaprzeczalny talent aktorski, który nie powinien być marnowany w szkole wojskowej. Jego ojciec był wściekły. W jego umyśle wszyscy aktorzy byli homoseksualistami, a ich zawód był haniebny. Ale było już za późno.
Kariera Filmowa
Uparty i zdeterminowany młody człowiek opuścił szkołę i przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie mieszkała jego siostra. Zapisał się do studia aktorskiego i krótko uczęszczał do New School for Social Research, gdzie odbywały się zajęcia teatralne. II wojna światowa wciąż trwała, gdy Marlon zadebiutował na Broadwayu w sztuce "I Remember Mama."Jego występ na scenie jako Stanley Kowalski w produkcji Elii Kazana "A Streetcar Named Desire" zachwycił widzów i krytyków. Był okrzyknięty nadzieją amerykańskiego teatru, ale Brando miał niewielkie zainteresowanie nim.
Szczególną uwagę należy poświęcić wizualnemu arcydziełu Francisa Forda Coppoli "Czas apokalipsy" (1979), które metaforycznie badało ciemne strony ludzkiej natury ujawnione przez wojnę. Brando, który zagrał byłego pułkownika Kurtza postrzegającego siebie jako boga, pojawił się na ekranie tylko na kilka minut, ale jego długo oczekiwane pojawienie się było tak szokujące, że wielokrotnie przykuwało uwagę widzów.
Życie osobiste Marlona Brando
W wywiadach i listach Brando często wspominał o swoich romantycznych sukcesach. Wymieniał Marlene Dietrich, Ingrid Bergman, Veronicę Lake i Joan Crawford.
Śmierć
Pod koniec lat dziewięćdziesiątych były hollywoodzki idol zaczął cierpieć na otyłość spowodowaną cukrzycą i chorobami wątroby. Jego waga przekroczyła 285 funtów, a on zaczął mieć problemy z płucami.
Przed przewiezieniem do Ronald Reagan Medical Center aktor nagrał na magnetofonie szczegółowe instrukcje dotyczące swojego pogrzebu: imiona zaproszonych gości, tych, których nie chciał widzieć, jak rozpocząć ceremonię i jak ją zakończyć. Życzył sobie, aby jego prochy zostały rozsypane nad oceanem wraz z prochami jego przyjaciela z dzieciństwa Wally'ego Coxa, którego urnę trzymał w domu od śmierci Coxa.
1 lipca 2004 roku hollywoodzka legenda zmarła z powodu niewydolności oddechowej, odmawiając resuscytacji. Pogrzeb odbył się zgodnie z jego dokładnymi życzeniami, a po kremacji jego prochy zostały podzielone na dwie części i rozsypane nad oceanem w pobliżu Tahiti oraz nad Doliną Śmierci w Kalifornii.
Pamięć
Role aktora na zawsze pozostają na złotej liście Hollywood, a jego osobista gwiazda znajduje się na Walk of Fame. Dwa lata po śmierci Marlona został wydany film "Superman Returns", w którym dzięki technologii komputerowej pojawił się jako ojciec głównego bohatera.
Zoomboola
